როგორ გავიგოთ ძაღლის ენა?

ოდესმე დაფიქრებულხართ, როგორია ჩვენი შინაური ცხოველი, სწორედ შინაური, ოჯახის ძაღლი? ის ძაღლი, რომელიც ბინაში და სახლში ცხოვრობს? თუ დაფიქრდებით, ეს სულაც არ არის შეშინებული ძაღლი, არამედ ამაყი და მამაცი. მოხუცი ბულგაკოვი მართალი იყო თავის “ძაღლის გულთან”! ოჰ, რა სწორია! დაიმახსოვრეთ: მისი, ვთქვათ, 10 წლის ცხოვრებიდან, ჩვენი ძაღლი „ძაღლების სამყაროში“ მხოლოდ 3-4 თვეს ატარებს, შემდეგ კი სიცოცხლის ბოლომდე ცხოვრობს და ურთიერთობს ადამიანებთან. მას არ აქვს დრო, რომ გახდეს ძაღლი, ის არ სწავლობს სხვა ძაღლებთან ინფორმაციის გაცვლის მექანიზმს, რადგან არ აქვს მათთან ურთიერთობა. ჩვენი ძაღლი ადაპტირდება ჩვენთან, ჩვენგან იღებს მაგალითს, მონაწილეობს ადამიანურ-ძაღლური ენის ჩამოყალიბებაში. და ზოგადად, ჩვენს ლაბრადორს სხვა ძაღლებთან სალაპარაკო არაფერი აქვს და არც არის საჭირო. წერენ, ვითომ მგელი არის უაღრესად სოციალიული არსება, რომელსაც შეუძლია აწარმოოს კოოპერატიული (ანუ თავის თანატომელებთან ერთად) საქმიანობა, როგორიცაა: შთამომავლობის ერთობლივი აღზრდა, კოლექტიური ნადირობა და საერთო ტერიტორიის კოლექტიური დაცვა. ამის მისაღწევად, მგლებმა უნდა გაცვალონ ინფორმაცია თავიანთი საქმიანობის კოორდინაციისთვის. და ამ ინფორმაციის წარმატებით გაცვლა ხდება სახის გამომეტყველების, პანტომიმის, ხმოვანი და ყნოსვითი სიგნალების დახმარებით. და მათ, რომლებიც ძაღლების ენაზე წერენ, სიამოვნებით მოგყავთ მგლის მაგალითები, რომელთა ყურები ან წინ არის ან უკან, კუდი ან ჯოხივით არის აწეული, ან მუცლის ქვეშ არის მოქცეული.

შეგახსენებთ, რომ თავისუფალი მგლობიდან შინაური ცხოველობისკენ მიმავალ გზაზე ძაღლებმა შთამომავლების ერთად კვება შეწყვიტეს, მგლების ოჯახი ინდივიდების ცალკეულ ჯგუფად გადაიქცა. ძაღლებმა შეწყვიტეს ნადირობა, მაგრამ გახდნენ ავები და მტაცებლები და მათი ტერიტორიული ქცევა გამარტივდა. ასე გაქრა ენა, რადგან სალაპარაკო არაფერი იყო. ან თუ არ გაქრა, მაშინ ის ზედმეტად გამარტივდა. როგორც ცნობილი „ელოჩკა კანიბალი“. არსებობს მემკვიდრეობითი სიგნალები, რომლებიც შეესაბამება ამა თუ იმ ფიზიოლოგიურ მდგომარეობას : „მგელივით გაბრაზებული ვარ“, „რაღაცის მეშინია“, „სიყვარული მჭირდება “. “მოდი ვითამაშოთ”. საუბარია ძაღლების ენაზე. თუმცა, მგლიდან ძაღლამდე გამარტივებასთან ერთად ხდებოდა ასევე მოშინაურება – სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ჰუმანიზაცია. არსებობდა კიდეც ისეთი რამ, როგორიც არის კოინვოლუცია – ძაღლისა და ადამიანის ერთობლივი ისტორიული განვითარება. ძაღლები შეირჩა არა სხვა ძაღლის გაგების უნარისთვის, არამედ ადამიანის გაგების უნარისთვის. ადამიანმა კი გვერდით დაიტოვა ის ძაღლები, რომლებსაც მისი უკეთ ესმოდათ. თანამედროვე კვლევები ცხადჰყოფს, რომ შინაურ ძაღლებს უკეთ ესმით ადამიანის სიგნალები, ვიდრე მაიმუნებს. ძაღლების ენის დეგრადაციის პარალელურად ვითარდებოდა და ძლიერდებოდა ძაღლებისა და ადამიანის ენა. ახლა კი დავუბრუნდეთ მგლის ენის იმ მაგალითებს, რომლებიც ასე ადვილად გადაეცემა ძაღლებს: ყურების, კუდისა და სხვადასხვა პოზებით.

მგელს შეუძლია მგლის გაგება, რადგან მგელი აფრიკაშიც მგელია! თითქმის ყველგან ასეა. ახლა წარმოიდგინეთ: ქუჩაში პირისპირ შეხვდნენ მოპსი (ბოქსერი, ბურბოელი, მასტინო-ნაპოლეტანო და ა.შ.) და გერმანული ნაგაზი. ნაგაზს, რომელიც სტენლი კორენის წიგნის მიხედვით გაწვრთნეს,ფიქრობს: მოდი თავი მგელად გამოვიჩინოთ: ის ყურებს გაშლის და უკან გადაწევს, კუდს ჯოხით გაჭიმავს , კეთილგანწყობით მოქაჩავს ტუჩის კუთხეებს მეგობრული ღიმილით. შესაძლოა, მოპსმა რაღაც გაიგოს, მაგრამ პასუხს ნამდვილად ვერ გასცემს: ვერც ყურებით, ვერც სახის მიმიკებით, ვერც კუდით და ვერც სხეულის პოზიციით. სახე არ უწყობს ხელს მოპსს რომ ძაღლივით ლაპარაკობდეს! ამრიგად, თავად გადაწყვიტეთ, აქვთ თუ არა ძაღლებს ენა. მაგრამ, ყველაფრის მიუხედავად, წაიკითხეთ რამდენიმე წიგნი ძაღლის ენაზე. და იმისათვის, რომ გესმოდეთ თქვენი ძაღლის, თქვენ ყურადღებით უნდა დააკვირდეთ მას. მათ მშვენივრად ესმით ჩვენი.