ძაღლის ნდობა, ალბათ, გულისხმობს ადამიანთან პოზიტიურ ურთიერთობას, რომელიც შეიცავს ნდობას, რომ ეს ადამიანი არ გამოიწვევს ტკივილს, დისკომფორტს ან შიშს. მოკლედ, ნდობა არის ადამიანის კეთილგანწყობის რწმენა. და ასევე რწმენაა იმისა, რომ ადამიანი კონკრეტულ სიტუაციებში გარკვეული სახით მოიქცევა. იმოქმედებს პროგნოზირებულად.
ძაღლის ნდობის ნიშნებია ემოციურად პოზიტიური დამოკიდებულება ადამიანის მიმართ, ძაღლის მზადყოფნა მიჰყვეს ადამიანს და დაუკავშირდეს მას, მზადყოფნა დაემორჩილოს ამ ადამიანის მოთხოვნებს და მისცეს მას საშუალება განახორციელოს ნებისმიერი მანიპულაცია მასზე.
და, პირიქით, ნდობის დაკარგვა ჩვეულებრივ გამოიხატება კონკრეტული ადამიანის მიმართ შიშით, მასთან კომუნიკაციის სურვილის არარსებობით, ფიზიკური კონტაქტის თავიდან აცილებით, მოთხოვნების შეუსრულებლობით, ასევე წინააღმდეგობის გაწევით. ამ ადამიანის მოთხოვნების შესრულება პასიური, ან თუნდაც აგრესიული ფორმით.
როგორც წესი, ძაღლის მხრიდან ნდობის დაბრუნების საკითხი დგება კონკრეტული ადამიანის მხრიდან ძლიერი ტკივილის ან შიშის განზრახ ან შემთხვევით მიყენების შემდეგ. ნაკლებად ხშირად, ძაღლი წყვეტს ადამიანის ნდობას მისი არაპროგნოზირებადი ქცევის შემთხვევაში. ეს ის შემთხვევაა, როცა ადამიანი ხშირად იცვლის აზრსა და პოზიციას.
ძაღლის ნდობის აღდგენა სულაც არ არის რთული, მაგრამ ამას დრო სჭირდება, ზოგჯერ საკმაოდ დიდი. თქვენ იცით სამყაროს კანონი: დანგრევა ძალიან სწრაფად ხდება, მაგრამ აშენება გაცილებით ხანგრძლივი პროცესია. და თუ ვსაუბრობთ ცუდსა და საშიშზე, მაშინ გულუბრყვილონი დიდხანს ვერ ცოცხლობენ. ამიტომ, შიშის სწავლას გაცილებით მეტი დრო სჭირდება, ვიდრე სწავლაში ხელის გაწვდენას.
იმისათვის, რომ დაიბრუნოთ ძაღლის ნდობა, თქვენ კვლავ უნდა დაიწყოთ პირველი პუნქტის მოთხოვნების დაკმაყოფილება: უნდა გახდეთ კეთილი და კეთილგანწყობილი, უნდა გახდეთ ძაღლისთვის დადებითი ემოციების და სიხარულის წყარო. თქვენ უნდა გახდეთ არა მხოლოდ პროგნოზირებადი თქვენს ქმედებებსა და რეაქციებში, არამედ კეთილი და მომთმენი თქვენს მუდმივობაში.
ძაღლის ნდობისკენ მიმავალ გზაზე აუცილებელია გამოირიცხოს ის სიტუაციები, რომლებშიც მოხდა ამ ნდობის დაკარგვა, გამოირიცხოს ის გავლენები, რამაც გამოიწვია კონფლიქტი. რაც შეიძლება მეტი დრო გაატარეთ თქვენს ძაღლთან. გააკეთეთ ის, რაც მას მოსწონს, რაც მას პოზიტიურ ემოციებს და სიხარულს ანიჭებს. შეწყვიტეთ უმიზეზოდ ძაღლის კვება. ზოგადად, დაიწყეთ საკვების ყოველდღიური დოზის მიცემა თქვენი ხელიდან, ძაღლთან ურთიერთობისას. მიეცით თქვენს ძაღლს საკვები, რომელიც მას უყვარს, რაც შეიძლება ხშირად. გარკვეული პერიოდის განმავლობაში, შეგიძლიათ უგულებელჰყოთ დიეტა. ითამაშეთ რაც შეიძლება მეტი თქვენს ძაღლთან. უფრო ხშირად მოეფერეთ და ჩაეხუტეთ თქვენს ძაღლს, ესაუბრეთ მას ნაზი ხმით. მაგრამ ნუ იქნებით მომთხოვნი: თუ ძაღლი თავს გარიდებთ, გაჩერდით და ცოტა ხნის შემდეგ კვლავ შესთავაზეთ კონტაქტი.
გაზარდეთ გასეირნების რაოდენობა და ხანგრძლივობა. სეირნობისას შესთავაზეთ ძაღლს ერთობლივი და საინტერესო აქტივობა. ირბინეთ მასთან ერთად.
როდესაც ხედავთ, რომ კონფლიქტის შემდეგ, ძაღლის ნდობა გაიზარდა თქვენდამი, თანდათან (დისტანციიდან, დაბალი ინტენსივობით და ა.შ.) დაიწყეთ მოქცევა ისე, როგორც იყო კონფლიქტამდე ან კონფლიქტის დროს. მაგალითად, თქვენს ძაღლს ეშინია, როცა ხელს სწევთ: მას სჯერა, რომ ამას დარტყმა მოჰყვება. იმისთვის, რომ ძაღლს დაუმტკიცოთ, რომ ეს ყველაფერი მას ეჩვენებოდა, მის წარმოდგენაში იყო, თამაშის დროს, სამი ნაბიჯით უკან დაიხიეთ მისგან, ასწიეთ ხელი, მაშინვე ჩამოწიეთ და მხიარულად მოიწვიეთ შინაური ცხოველი თამაშის გასაგრძელებლად. დროთა განმავლობაში უფრო ხშირად ასწიეთ ხელები, უფრო დიდხანს ასწიეთ მაღლა და მიუახლოვდით ძაღლს. მაგრამ ყოველ ჯერზე დაასრულეთ ეს ყველაფერი ძაღლისთვის დადებითი შედეგით. თამაში შეიძლება შეიცვალოს მისთვის გემრიელი საკვებით მიცემით.
ზოგჯერ ძნელია დაუმტკიცო ძაღლს, რომ არაფერი საშიში და საბედისწერო არ მოხდება, თუ ის პატრონს გაჰყვება. მაგალითად, თუ გაჰყვება თავის საყვარელ პატრონს სავარჯიშო მოედანზე. საჭიროა დაუმტკიცოთ მას არა სიტყვებით, არამედ საქმით, რომ მათ არაფერი დაუშავდებათ. ძაღლი ძალით აგვყვავს კიბეებზე, უგულებელვყოფთ მის წინააღმდეგობას და ყეფას. რამდენიმე სეანსის შემდეგ ძაღლი რეალურად ხვდება, რომ ჯერ კიდევ ცოცხალია და არაფერი დაუშავდა. რამდენიმეთვიანი რეგულარული ვარჯიშის შემდეგ, ის დამოუკიდებლად გადალახავს ამ ბარიერს.
ნდობის აღდგენის მაგალითად შეგვიძლია მოვიყვანოთ შემდეგი შემთხვევა. თავშესაფარი დატოვეს 2 წლის ასაკის, უკიდურესი აგრესიული მდედრი მოპსი. ძაღლი არ აძლევდა არავის დავარცხნისა და დაბანის უფლებას. კატეგორიულად არ აძლევდა საშუალებას, რომ საყელო მოეხსნათ ან გაეკეთებინათ, არც ალიკაპს ამაგრებინებდა. ყოველ მცდელობას ყეფითა და კბენით პასუხობდა.
ძაღლს მოუძებნეს ახალი პატრონი და დაიწყეს მისი ნდობის მოპოვება პატრონისადმი. პირველ რიგში შეწყვიტეს ძაღლის კვება უმიზეზოდ. კვება მიმდინარეობდა შემდეგნაირად: მარცხენა ხელში საკვების გრანულები – მარჯვენა ხელი ძაღლისკენ იყო გაშლილი. თუ ძაღლი არ გამოავლენდა აგრესიას, მას აჭმევენ საკვების გრანულებს. თუ აგრესიული იყო, ადამიანი ტრიალდებოდა და შორდება მას. 5-10 წუთის შემდეგ მეორდებოდა იგივე. შემდგომი ეტაპები ასეთი იყო: მარჯვენა ხელი თითებით ეხებოდა ძაღლის გვერდს, შემდეგ სხვადასხვა ადგილებს, ხელის გულს ადებდნენ მას, თითებით ბეწვზე ეფერებოდნენ, ეს ყველაფერი მიმდინარეობდა ინტენსიურად. პარალელურად, საყელოზე მიდიოდა მუშაობა: თითი საყელოს ეხება, თითი საყელოს ქვეშ შედის, ორი თითი, სამი, შემდეგ საყელოს თითებით ოდნავ სწევენ, ეს მოქმედება ინტენსიურია. საყელოს პერიოდულად სწევენ და შემდეგ ისევ თავის ადგილს აბრუნებენ, ბოლოს მთლიანად ხსნიან და ისევ უკეთებენ.
შედეგად, ძაღლს აღარ ეშინოდა ხელების, უფრო მეტიც, ხელებით ურთიერთობა ძაღლისთვის მნიშვნელოვანი მოვლენა გახდა.
თუმცა, ამ აბზაცის დაწერას ორი წუთი დასჭირდა, მოვლენების განვითარებას კი 3 თვე. ასევე გვინდა აღვნიშნოთ, რომ ძაღლის ქმედება გამოიხატებოდ ყველანაირი სიჯიუტით და სხვა: “არ შემიძლია, არ მინდა, არ ვიზამ”.
ასე რომ, სიყვარული, მოთმინება და შრომა დაგიბრუნებთ ძაღლის რწმენას! აი ასეთია ძაღლების ცნობილი გამონათქვამი.
Leave your comment