ცოფის ვაქცინა ძაღლისთვის – რამდენად ხშირად უნდა გავუკეთოთ და როგორ შევარჩიოთ ვაქცინა

pusho0304@mail.ru February 18, 2023 მოვლა პატრონობა, სასარგებლო რჩევები, ძაღლი, ძაღლის ჯამთელობა -აცრები No Comment

ცოფის საწინააღმდეგო ვაქცინაცია ძაღლებში დაავადების პრევენციის საუკეთესო საშუალებაა. ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაციის მონაცემებით, ადამიანზე დაავადების გადაცემის ძირითადი წყარო ავადმყოფი ცხოველები არიან. ჩვენ გიამბობთ, როდის კეთდება ძაღლი ცოფის საწინააღმდეგო ვაქცინაცია, რამდენად ხშირად არის საჭირო აცრა და რამდენად აუცილებელია, როგორ შევარჩიოთ ვაქცინა ლეკვისთვის და მრავალი სხვა. მაგრამ ჯერ გავიგოთ ცოტა რამ ცოფის შესახებ.

1. რამდენად ხშირად უნდა ჩაუტარდეს ძაღლი ცოფის საწინააღმდეგო აცრა? ცოფის შესახებ ძაღლებში ცოფს იწვევს Lyssavirus-ის გვარის ვირუსები. თითქმის ყველა ძუძუმწოვარი მგრძნობიარეა მის მიმართ, ხოლო გარეული ენოტები, სკუნსები, მელიები და ღამურები ინფექციის რეზერვუარებია. შინაური კატები და ძაღლები გამონაკლისი არ არიან და ასევე შეიძლება დაინფიცირდნენ ცოფით. ინფიცირებული ცხოველის ტიპის მიუხედავად, დაავადება ვლინდება მწვავე პროგრესირებადი ენცეფალიტის სახით, ანუ თავის ტვინის ანთებით. ვირუსის გადაცემა ყველაზე ხშირად ხდება ნაკბენით ან ნაკაწრით, როდესაც დაავადებული ცხოველის ინფიცირებული ნერწყვი ჭრილობაში შედის. ნაკბენის მომენტიდან პირველი კლინიკური სიმპტომების გამოვლენას, ჩვეულებრივ, 3-დან 12 კვირამდე სჭირდება. მაგრამ ხანგრძლივობის ვარიაციები შესაძლებელია – რამდენიმე დღიდან ექვს თვემდე. ბევრი რამ არის დამოკიდებული დაკბენილი ცხოველის ასაკზე, ნაკბენის ადგილზე და ასევე ვირუსის რაოდენობაზე, რომელიც ჭრილობაში მოხვდა. როდესაც პათოგენი სხეულში შედის, ის აღწევს პერიფერიულ ნერვებში და შემდეგ ცენტრალურ ნერვულ სისტემაში. ცოფის გამოვლინების ორი ძირითადი ფორმა არსებობს: აღმგზნელობითი („ძალადობრივი“) და პარალიტიკური („ჩუმი“). ცოფის „აღმგზნელობითი“ ფორმის ძირითადი კლინიკური სიმპტომებია: სიელმე, ყბის ჩამოვარდნა, ნერწყვდენა, მადის გაუკუღმართება, კრუნჩხვები, კუნთების კრუნჩხვა, კანკალი, დეზორიენტაცია, უმიზნო სიარული, უაზრო კბენა, გაღიზიანება, გაბრაზება, შიში, სინათლის შიში, ატაქსია (მოძრაობების კოორდინაციის ნაკლებობა), დამბლა. ყველა ნიშანს საბოლოოდ მოჰყვება კომა და სიკვდილი სუნთქვის გაჩერებისგან.

“ჩუმი” ფორმა უფრო ხშირია ძაღლებში და ვლინდება სისუსტით და დამბლით, რომელიც ვრცელდება ნაკბენის ადგილიდან მთელ ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე. დამბლა სწრაფად იწვევს კომას და სიკვდილს სუნთქვის უკმარისობით. ცოფის ვირუსი პატრონის გარეშე ვერ იცოცხლებს, ამიტომ ის სწრაფად კარგავს თავის ინფექციურობას გარემოში და ადვილად ინაქტივირდება (ნადგურდება) ზედაპირების სადეზინფექციო საშუალებებით დამუშავების შემდეგ. სამწუხაროდ, 21-ე საუკუნეშიც კი ეს დაავადება ჯერ კიდევ უკურნებელია. თუ რომელიმე ცხოველზე ჩნდება ეჭვი, რომ ცოფი აქვს, მისი იზოლირება სავალდებულოა შემდგომი ინფექციების ჯაჭვის შეწყვეტის მიზნით. ამასთან დაკავშირებით, ლეგიტიმურია იმის თქმა, რომ ძაღლებისთვის ცოფის ვაქცინის გამოყენებით, შესაძლებელია მრავალი სხვა ცხოველისა და ადამიანის სიცოცხლე გადავარჩინოთ.

собака, не прошедшая вакцинацию, может заразиться бешенством через укус или царапину от больного животного

2. რატომ უნდა ჩატარდეს ვაქცინაცია? შინაური ცხოველების ვაქცინაცია ცოფის, ისევე როგორც სხვა ინფექციების საწინააღმდეგოდ, გამიზნულია ბაქტერიებით ან ვირუსებით გამოწვეული დაავადებებისგან დასაცავად, აგრეთვე ადამიანების დასაცავად პათოგენებისგან, რომლებიც შეიძლება გადაეცეს ავადმყოფი ცხოველებისგან. აქედან გამომდინარე, ცოფის საწინააღმდეგო ვაქცინაცია არის ერთ-ერთი მთავარი პირობა ცხოველების ქვეყნის შიგნით თუ საზღვარგარეთ ტრანსპორტირებისთვის. ეს ფიქსირდება საკანონმდებლო დონეზე. ვაქცინებს, რომლებიც იცავს გარკვეული ინფექციებისგან, აქვთ ეფექტურობის განსხვავებული ხარისხი, მაგრამ არცერთი მათგანი არ იძლევა 100%-იან გარანტიას. ცოფის შემთხვევაში, ვაქცინაციის შემდეგ ცხოველებს უვითარდებათ სტაბილური, სპეციფიკური იმუნიტეტი. ყველა ვაქცინა შეიძლება კლასიფიცირებული იყოს როგორც დამაინფიცირებელი და არადამაინციფირებელი. ძაღლებში გამოყენებული დამაინფიცირებელი ვაქცინების უმეტესობა შესუსტებულ ორგანიზმებს შეიცავს. ეს ორგანიზმები სიცოცხლისუნარიანები რჩებიან და იწვევენ მსუბუქ ინფექციას, მრავლდებიან ინფექციური დაავადების კლინიკური ნიშნების განვითარების გარეშე. ასეთი ვაქცინების უპირატესობა იმაშია, რომ იმუნიტეტი უფრო ეფექტურად გამომუშავდება. არადამაინფიცირებელი (ინაქტივირებული) ვაქცინები შეიცავს ინაქტივირებულ ვირუსს ან მიკრობს, ან ბუნებრივ ან სინთეზურ კომპონენტს, რომელიც მიიღება ამ პათოგენისგან. მათ არ შეუძლიათ ცხოველის დაინფიცირება, მის შიგნით გამრავლება ან ინფექციური დაავადების კლინიკური გამოვლინების გამოწვევა. ცოფის საწინააღმდეგო ვაქცინები ინაქტივირებული ვაქცინების ჯგუფს მიეკუთვნება.

после прививки от бешенством у собак вырабатывается стойкий иммунитет

3. როდის უნდა აიცრას ლეკვი ცოფზე? ვაქცინაციის ასაკი რეგულირდება ინსტრუქციით: ძირითადად, ცოფის საწინააღმდეგო ლეკვის აცრა შესაძლებელია 2-3 თვის ასაკიდან, ეს დამოკიდებულია ვაქცინის მწარმოებელზე. პირველი ვაქცინაციის თარიღი ასევე დამოკიდებული იქნება რეგიონში ცოფის მდგომარეობაზე: თუ დაავადება გავრცელებულია და დაავადების რისკი მაღალია, მაშინ ვეტერინარულმა სამსახურმა, ინსტრუქციის მიუხედავად, შეიძლება რეკომენდაცია გაუწიოს აცრას უფრო ადრეულ ასაკში – 8 კვირიდანაც კი.

щенку можно делать прививку от бешенства с 2-3 месячного возраста

4. რა სიხშირით უნდა მოხდეს ძაღლის ცოფის საწინააღმდეგო ვაქცინით აცრა? ჩვენს ქვეყანაში ამ დაავადებასთან დაკავშირებით მძიმე ვითარებიდან გამომდინარე, ძაღლის ცოფის ვაქცინაცია მოქმედებს 1 წლის განმავლობაში, ამიტომ ის უნდა განმეორდეს ყოველ 12 თვეში ერთხელ, აცრის ბოლო დღიდან. ცოფის მხრივ უსაფრთხო ქვეყნებში საკმარისია ცხოველების აცრა 3 წელიწადში ერთხელ. ბუსტერ დოზა (დამატებითი) ვაქცინაცია რეკომენდებულია ძაღლებისა და კატებისთვის, როდესაც ვაქცინაციის ისტორიის ცოდნა შეუძლებელია, მაგალითად, თუ ცხოველი ქუჩიდან აიყვანეს.

რევაქცინაციის პერიოდი	განმარტება
2-4 კვირის შემდეგ პირველი ვაქცინაციის შემდეგ	ამა თუ იმ რეგიონში ცოფის მაღალი გავრცელების მაჩვენებლის შემთხვევაში, დაშვებულია ლეკვი ცოფზე 2 თვის ასაკში პირველად აიცრას.
12 თვეში ერთხელ	ჩვენს ქვეყანაში ვაქცინაცია წელიწადში ერთხელ ხდება.

5. როგორ მოვამზადოთ ძაღლი ვაქცინაციისთვის? ძაღლი რომ ცოფზე აიცრას, აუცილებელია შემდეგი მოთხოვნების შესრულება: • ლეკვები და ზრდასრული ცხოველები უნდა იყვნენ კლინიკურად ჯანმრთელები ვაქცინაციამდე ბოლო 2 კვირის განმავლობაში. თუ თქვენს ცხოველს წარსულში ჰქონდა რაიმე ალერგიული რეაქცია ვაქცინაზე, ამის შესახებ უნდა აცნობოთ თქვენს ვეტერინარს. • აუცილებელია შინაური ცხოველის მკურნალობა პარაზიტებზე (ჰელმენტებზე, ტკიპებზე, რწყილებზე). ზრდასრული ცხოველები ჭიებზე, მინიმუმ 3 თვეში ერთხელ უნდა დამუშავდნენ, ხოლო ლეკვების შემთხვევაში დამუშავება 1,5 თვეში ერთხელ ხდება.

უკუჩვენებები ძაღლის ცოფის საწინააღმდეგო ვაქცინაცია არ შეიძლება შემდეგ შემთხვევებში: 2-3 თვემდე ასაკი (დამოკიდებულია წამლის ინსრუქციაზე), ავადმყოფი შინაური ცხოველები. ყველა ამ სიტუაციაში ცხოველი დასუსტებულია და დიდი ალბათობით ვერ უპასუხებს ვაქცინას სათანადოდ და შესაძლოა დამატებითი პრობლემებიც კი წარმოიშვას. ცოფის საწინააღმდეგო ვაქცინები ძაღლებისთვის ზოგადად, ძაღლებისთვის ცოფის საწინააღმდეგო ვაქცინები უსაფრთხოა და ცხოველის დაცვის ყველაზე მარტივი და იაფი საშუალებაა. ვაქცინაცია უნდა ჩატარდეს ვეტერინარის მიერ. აუცილებელია ვაქცინის სათანადოდ შენახვა შეყვანამდე. რაც შეეხება ორსულ და მეძუძურ ცხოველებს, ზოგიერთი მწარმოებელი ინსტრუქციაში მათ ვაქცინაციის საშუალებას აძლევს, ზოგი კი ამას ვეტერინარის შეხედულებისამებრ ტოვებს ან არაფერს მიუთითებს.

ნობივაკ Rabies იმპორტირებული ინაქტივირებული ცოფის ვაქცინა კეთდება კანქვეშ ან კუნთში. ეს ვაქცინა ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარულია საქართველოში, რადგან მას ხშირად იყენებენ ძაღლების სხვა დაავადებების საწინააღმდეგო ვაქცინაციის კომბინაციაში. გამოყენება დასაშვებია 3 თვიდან, რასაც მოჰყვება ყოველწლიური რევაქცინაცია. ნებადართულია ლეკვების ვაქცინაცია. დეფენსორ-3 იმპორტირებული ინაქტივირებული ცოფის ვაქცინა, კეთდება კანქვეშ ან კუნთში. გამოყენება დასაშვებია 3 თვიდან, რასაც მოჰყვება ყოველწლიური რევაქცინაცია. ორსული და მეძუძური ცხოველების ვაქცინაცია ვეტერინარის შეხედულებისამებრ.

подготовка собаки к прививке от бешенства включает обработку от паразитов

რაბიზინი იმპორტირებული ინაქტივირებული ცოფის ვაქცინა, შეჰყავთ კუნთში. გამოყენება დასაშვებია 3 თვიდან, რასაც მოჰყვება ყოველწლიური რევაქცინაცია. ნებადართულია ორსული და მეძუძური ცხოველების აცრა.

რაბიკანი შინაური ინაქტივირებული ცოფის ვაქცინა კეთდება კანქვეშ. გამოყენება დასაშვებია 2 თვის ასაკიდან, რასაც მოჰყვება ყოველწლიური რევაქცინაცია. ინსტრუქციაში არ არის მითითებული შეიძლება თუ არა ორსული და ლაქტაციის პერიოდში მყოფი ცხოველების აცრა.

რაბიქსი შინაური ინაქტივირებული ცოფის ვაქცინა კეთდება კანქვეშ ან კუნთში. გამოყენება დასაშვებია 2 თვიდან (8-12 კვირადან) განმეორებით 21-28 დღის შემდეგ, რასაც მოჰყვება ყოველწლიური რევაქცინაცია. ადრე არავაქცინირებულ ზრდასრულ ცხოველებში პრეპარატი შეჰყავთ ორჯერ, ისევე როგორც ლეკვებში. ლეკვებისა და ადრე ვაქცინირებული ზრდასრული ცხოველების რევაქცინაცია ტარდება საკანონმდებლო აქტების შესაბამისად და რეგიონში დაავადების გავრცელების მიხედვით, მაგრამ არანაკლებ 1-ჯერ 3 წელიწადში და არა უმეტეს 1-ჯერ წელიწადში ერთხელ. ლაქტაციის პერიოდში მყოფი და ორსული ცხოველების ვაქცინაციის თავისებურებების შესახებ ინსტრუქციაში არაფერი არ არის მითითებული.

ცხრილი ცოფის საწინააღმდეგო ვაქცინები წარმოდგენილია ადგილობრივი და უცხოური წარმოების პრეპარატებით. ქვემოთ მოცემულია ჩვენს ქვეყანაში ყველაზე გავრცელებული ვაქცინების სია. ყველა მათგანი ინაქტივირებულია, ანუ არ შეიცავს ცოცხალ ვირუსს და დაავადების გამოწვევა არ შეუძლია.

ვაქცინის დასახელება	მწარმოებელი ქვეყანა	გამოყენების ინსტრუქცია	შეჯამება
ნობივაკ Rabies	«ინტერვეტი», ნიდერლანდები	ძირითადად 3 თვიდან, მაგრამ ასევე დასაშვებია 2 თვიდან. შემდეგ რევაქცინაცია 3 თვის შემდეგ. კანქვეშ ან კუნთში	მოსახერხებელია ის რომ, ლეკვებს და ადრე არავაქცინირებულ ცხოველებში ვაქცინა ერთხელ კეთდება
დეფენსორ-3	«ზოეტისი», აშშ	3 თვიდან კანქვეშ, ან კუნთში
რაბიზინი	«ბერინგერი», საფრანგეთი	3 თვიდან კუნთში
რაბიკანი	«შიოლკოვსკი ბიოკომბინატი», რუსეთი	2 თვიდან, კანქვეშ	მოსახერხებელია ის რომ, ლეკვებს და ადრე არავაქცინირებულ ცხოველებში ვაქცინა ერთხელ კეთდება, ასევე, ლეკვებში მისი გამოყენება უფრო ადრეულ ასაკშიც არის შესაძლებელი
რაბიქსი	«ვეტბიოქიმი», რუსეთი	2 თვიდან, შემდგომი რევაქცინაციით 21-28 დღეში, კანქვეშ, ან კუნთში	მოსახელხებელია ის, რომ ლეკვებს შეიძლება უფრო ადრეულ ასაკში გაუკეთდეთ, მოუხერხებელია, რომ საჭიროა რევაქცინაცია.

ძაღლის მდგომარეობა ვაქცინაციის შემდეგ ძაღლების უმეტესობა ცოფის საწინააღმდეგო ვაქცინაციას ზოგადი მდგომარეობის ცვლილების გარეშე იტანს. ზოგჯერ პირველ დღეს აღინიშნება მცირე სისუსტე, ცხელება, მადის დაკარგვა. როგორც წესი, ეს ყველაფერი თავისთავად გაუვლის. მაგრამ თუ სიმპტომები გრძელდება 2-3 დღეზე მეტი ხნის განმავლობაში ან თუ ცხოველის მდგომარეობა გაშფოთებთ, უმჯობესია დაუყოვნებლივ მიმართოთ ვეტერინარს.

вакцинацию собаки от бешенства должен проводить ветеринарный врач

ცოფის საწინააღმდეგო ვაქცინით გამოწვეული გვერდითი მოვლენები ძაღლებში დასაწყისისთვის, უნდა აღვნიშნოთ, რომ აბსოლუტურად ნებისმიერმა პრეპარატმა შეიძლება გამოიწვიოს გვერდითი მოვლენები. მკურნალობის ან პრევენციის ამა თუ იმ მეთოდის არჩევა ეფუძნება ჯანმრთელობისთვის არსებული რისკების შეფასებას. ცოფით დაავადებისა და სიკვდილის რისკი არავაქცინირებულ ცხოველში გაცილებით მაღალია, ვიდრე ვაქცინით გამოწვეული გვერდითი მოვლენების წარმოქმნის რისკი. ინდივიდუალური ალერგიული რეაქციები ვითარდება ძალიან იშვიათად, ისინი შეიძლება გამოვლინდეს სიმძიმის სხვადასხვა ხარისხით – დაწყებული ქავილით და მსუბუქი შეშუპებით ინექციის ადგილზე, დასრულებული ანაფილაქსიური შოკით. ეს უკანასკნელი, უკიდურესად იშვიათად ვითარდება. მყისიერ რეაქციებზე დასაკვირვებლად, ექიმი მოგთხოვთ 30 წუთის განმავლობაში იჯდეთ კაბინეტში და შემდეგ მშვიდად გაგიშვებთ სახლში. ცოფის ვაქცინაციის შემდეგ პირველ დღეებში შეიძლება შეამჩნიოთ, რომ ძაღლი მოთენთილია, უფრო დიდხანს სძინავს, მაგრამ ამაზე აღელვება არ ღირს. კანქვეშ შეყვანის შემდეგ ინექციების ადგილას ხანდახან სიმკვრივეები წარმოიქმნება, რომლებიც ქრება 1-2 კვირის შემდეგ.

ცოფის საწინააღმდეგო ვაქცინაცია ძაღლებში – მთავარი:

ცხოველთა ცოფის საწინააღმდეგო ვაქცინაცია დაავადების პრევენციისა და გავრცელების პრევენციის მთავარი საშუალებაა.
ლეკვების აცრა პირველად შეიძლება 2-3 თვის ასაკიდან. თარიღის არჩევა დამოკიდებულია ვაქცინის მწარმოებლის მითითებებზე და იმ რეგიონში, სადაც შინაური ცხოველი ცხოვრობს.
საქართველოში ძაღლები ცოფზე ყოველწლიურად უნდა აიცრან, რადგან ეს დაავადება მთელ ქვეყანაშია გავრცელებული.
ყველა ვაქცინა სრულიად უსაფრთხოა და არ იწვევს დაავადებას. ყველა კლინიკურად ჯანმრთელი ცხოველი ექვემდებარება ვაქცინაციას.
ძაღლებში ცოფის ვაქცინაციის შემდეგ გართულებები ძალზე იშვიათად ვითარდება.
ცოფი ცხოველებიდან ადამიანზე გადადის და ეს დაავადება მომაკვდინებელია.
ცოფი არ იკურნება.
ნებისმიერი აუხსნელი აგრესიული ქცევა ან ქცევის უეცარი ცვლილება უნდა ჩაითვალოს საეჭვოდ, განსაკუთრებით იმ ცხოველების შემთხვევაში, რომლებიც გარეთ თავისუფლად დადიან.

ცოფის ვაქცინა ძაღლისთვის – რამდენად ხშირად უნდა გავუკეთოთ და როგორ შევარჩიოთ ვაქცინა

Leave your comment Cancel reply